ehhh, ja zakochiwałam się przy każdej książce tego typu: Jezioro osobliwości Siesickiej - Michał (chyba), w Przygrywce Ewy Lach też mi się kojarzy jakiś tajemniczy amant, Pyziak (z pierwszych części) i Robrojek u Musierowicz, a pierwszy był chyba Staś z W Pustyni i Puszczy, no i jeszcze Tomek Szklarskiego, ehhh było ich kilku :D

Szczerze przyznam, że wcześniej nie zwracałam uwagi na to, jakie fałszywe poglądy kreują takie młodzieżowe książki. Nie wszystkie oczywiście, ale chociażby biorąc pod uwagę tę serię, którą sama miałam okazję czytać. I nawet teraz, patrząc na jakiekolwiek książki o nastolatkach omija się te przykre szczegóły, które mimo wszystko są codziennością. Rozbawił mnie fragment o śmierdzących skarpetkach, bekaniu i końskim rżeniu. Potem takie dorastające dziewczęta myślą, że każdy chłopak jest ideolo - a wtedy życie weryfikuje te bajeczki i znów przychodzi załamanie :) I tu nie chodzi tylko o chłopaków - dziewczyny też bekają i śmierdzą im nogi. Wszyscy jesteśmy ludźmi, mimo wszystko :P Prawdą jest, że takie książki w jakiś sposób są wsparciem i pocieszeniem, ale mam wrażenie, że odwlekają w czasie to "przebudzenie". Nie tylko co do facetów, ale do całego życia, które nijak nie przypomina bajki ani romansu :)

Pamiętam tą serię, polowałam na nią w bibliotece a pani zawsze dla mnie odkładała te nowo pojawiające się :)

Ja jeszcze niedawno zaczytywałam się w tej serii, ale po jakimś czasie przestałam. Choć zdaje mi się, że to były nieco inne wydania, bo tych ze zdjęć nie poznaję ;)
Miło wspominam z tej serii książkę "Moja babcia ma chłopaka" ;)

Te ze zdjęć to jedne z pierwszych wydanych w Polsce, w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych :)

Też kiedyś czytałam książeczki z tej serii. Nie mam ich za sobą zbyt wiele, ale z kilkoma miałam okazję zapoznać się. :)

Nie zaprzeczę, że także podczytywałam sobie książki z tej serii - jedne były lepsze, drugie trochę mniej, ale że czytało się je błyskawicznie, to stanowiły dobry czasozabijacz. Jednak nie szalałam za nimi jakoś specjalnie, ponieważ uważałam je za infantylne i nierealne. Znaczy się, wtedy nie byłam taka mądra, jak teraz, do takich wniosków doszłam z perspektywy czasu :)

Hej, serdecznie zapraszam do siebie - najnowszy post poświęcony zabawie książkowej :)
www.pochylonanaddzielami.blogspost.com

Nigdy nie czytałam tego cyklu.

Ależ mi poprawiłaś humor tym postem :) Doskonale Ciebie rozumiem, bo i ja zaczytywałam się w tych lekturach, marząc, żeby jakiś chłopak zwrócił na mnie uwagę. Pamiętam "PS. Kocham cię", pamiętam też jakaś historię z tańcami irlandzkimi czy coś takiego... Ojj, czytało się, czytało :)

Co do kreowania takich wizerunków, każda dziewczyna powinna mieć takiego faceta, który będzie chociaż w jakimś stopniu spełnieniem jej marzeń, a to czy to będzie prawdziwy książę na białym koniu czy "jedynie" jego imitacja nie ma znaczenia :) Pozdrawiam

'P.S. Kocham Cię' było naprawdę wzruszające, nawet teraz, po x latach bym przeczytała to ponownie. ;) miło wspominam też 'Ciao, Bambina', 'Miłość na falach eteru'... przeczytałam chyba wszystkie książki, każda poprawiała humor i samopoczucie. też byłam zakompleksiona, nadwaga + inne wyolbrzymiane problemy sprawiały, że potrzebowałam pocieszenia tego typu książek nadzwyczaj często... :)
pozdrawiam!

Ach, wróciły moje wspomnienia :) Jako nastolatka, która była pierwszym rocznikiem gimnazjalnym w Polsce, przeczytałam wszystkie książki z tej serii, jakie były dostępne w bibliotece. To był totalny szał wśród moich koleżanek. Miałam nawet listę przeczytanych pozycji. Dziś głupio się przyznać to czytania tych książek, ale muszę przyznać, że to właśnie od nich zaczęła się na dobre moja pasja czytelnicza. Zaczęłam sięgać po inne młodzieżowe pozycje, aż z czasem dotarłam do poważniejszej literatury.
Może przeczytam sobie jakąś jeszcze raz. To było by ciekawe doświadczenie :)

Czytałam tę serię :) Nawet kojarzę te okładki, które zamieściłaś. Bardzo lubiłam te książeczki. To było idealne pocieszenie i mogłam sobie marzyć o idelanej miłości do woli :)

Tak... Ja myślę, że książki w ogóle mają ogromną siłę oddziaływania na człowieka. Zwłaszcza w okresie dorastania. Szczerze mówiąc ja sama nigdy nie zastanawiałam się jakie na mnie najbardziej wpłynęły, ale skłoniłaś mnie do refleksji. Dzięki! :) Tyle było tych tytułów... A prawda jest taka, że wychowywały mnie głównie książki. Od dziecka. Pozdrawiam. :)

za czasów gimnazjum się czytało. Miło wspominam książkę Za jakie grzechy.

To były hity! Nie zapomnę, jak po gimnazjalnych lekcjach biegałam z koleżankami do miejscowej biblioteki, wypożyczając te cudeńka :). Wszystko wówczas było takie beztroskie i przyjemne; ogólnie bardzo miło wspominam tamte czasy :).

Pamiętam tę serię! Zaczytywałam się w niej i każdą nową książkę zachłannie pochłaniałam :D