Wydawnictwo: Świat Książki

Ilość stron: 240

Ocena (1-10): 6 – dobra

                Polska powieść poświęcona zorganizowanym grupom przestępczym… Było jasne, że prędzej czy później trafi w moje ręce, to w końcu „moja” tematyka. Nazwisko autora Czarnego stycznia, Sylwestra Latkowskiego, było mi dobrze znane już wcześniej, dzięki przeczytaniu jego książki Polska mafia.

              Miałam wszelkie podstawy by uznać, że jego nowa powieść będzie w dużej mierze odzwierciedlała realia polskiego półświatka. I że będzie naprawdę dobra. 

                Tak, jak zapowiada wydawca na tylnej okładce książki, w powieści miało znajdować się wszystko to, co zwykle łączy się z mafią. Niebezpieczeństwo, pieniądze, zabójstwo (oraz  prostytutki i niekończący się strumień whisky). Główny bohater, Filip, przypadkowo wplątany zostaje w tajemniczą sprawę, z zabójstwem córki potężnego rosyjskiego gangstera w tle. Pojawia się jakaś paczka, jakieś sekrety… Filip wyrusza do Rosji, aby dowiedzieć się, o co właściwie toczy się gra. Wraca, znów wyjeżdża, wraca, wyjeżdża (przy okazji przybywa do Trójmiasta – wówczas miałam największą frajdę w próbie rozpoznania, który z jego bohaterów ma, lub miał tam swój rzeczywisty odpowiednik)… ale w zasadzie ciężko oprzeć się wrażeniu, że to, co miało stanowić trzon fabuły, gdzieś się rozmyło. 

                Jak na kogoś, kto napisał książkę poświęconą polskiej mafii, Latkowski postarał się chyba niewystarczająco mocno. Bo choć Czarny styczeń czyta się dobrze i szybko (u mnie niecałe półtorej godziny) i jest w nim wiele elementów, które uatrakcyjniają fabułę, przez cały czas czułam, że Latkowski wygładził swoich bohaterów. Największe zastrzeżenia mam do języka, jakim operuje w tej powieści cały półświatek. Członkowie zorganizowanych grup przestępczych używają tu bowiem pięknego, literackiego języka, a słowo k*rwa pada z ich ust przypadkowo i niezwykle rzadko, w chwilach największego wzburzenia. Nie, nie, nie i jeszcze raz nie. Tak samo praktycznie niemożliwe jest, by człowiek próbujący odciąć się od swej gangsterskiej przeszłości, nagle zjawiał się w domach innych chłopaków z miasta i szukał odpowiedzi na dręczące  go pytania. Ale w porządku – fikcja literacka. W prawdziwym świecie takie sytuacje… cóż, zwykle nie mają miejsca. Ktoś, kto zajmuje się tą tematyką, powinien to wiedzieć.

                Mimo to powieści Latkowskiego trudno zarzucić coś więcej. Moje czepialstwo podyktowane jest bardzo wysokimi oczekiwaniami, jakie stawiam zwykle książkom "gangsterskim", lecz w tym przypadku  i tak nie ma to wpływu na ogólną ocenę. Trzeba obiektywnie stwierdzić, że Czarny styczeń jest powieścią o dynamicznej i stale zmieniającej się akcji (co jest niewątpliwym plusem - tutaj jest tak, jak w gangsterskim życiu - gangsterzy żyją intensywnie, ale krótko), z dość interesującym głównym bohaterem. Dla kogoś, kto nie dość dobrze orientuje się w tematyce, może być perełką.