Tytuł oryginału: Insight. Martin Gore & Depeche Mode

Tłumaczenie: Irmina Witkowska

Ilość stron: 216

Wydawnictwo: Anakonda (dziękuję!)

Ocena (1-10): 7 – bardzo dobra

- Wiesz, kim jest Martin Gore? – zapytałam, machając biografią tego, o którego pytałam.

- No jasne, koleś z Depeche Mode – odpowiedział mój Nie-Mąż. Stanęłam jak wryta. No tak, jeśli swoje nastoletnie lata przeżyło się w latach osiemdziesiątych, trudno nie znać ikon popkultury. Tak czy siak, poczułam się odrobinę rozgrzeszona. Jako osoba, która Depeche Mode zna wyłącznie dzięki Dave’owi Gahanowi i utworom Personal Jesus, Enjoy the silence czy Freeove, mogłam Gore’a nie znać. Tym bardziej, że:

Gore i Gahan tworzą jedność, podstawę zespołu, który bez jednej z tych części by nie funkcjonował. Fani to wiedzą, znają tę zależność. Przypadkowi słuchacze nie. Kto zna muzykę Depeche Mode z radia, zna tylko głos Gahana. Kto zna Depeche Mode z telewizji, zna tylko jego ruchy. I nie przypuszcza, że głos i ruchy Gahana nie byłyby wiele warte, bez muzyka obok niego, który rzadko śpiewa i jeszcze rzadziej rusza biodrami. Martin Gore jest jedną z najmniej widocznych gwiazd świata muzyki pop. (str. 143)

Rozgrzeszenie całkowite. Pokuta odprawiona. Biografia Martina Gore’a przeczytana, a ja, ze świeżymi niczym wyjęte z piekarnika ciasto wspomnieniami, przystępuję do dzielenia się nimi. Komu kawałek?

Biografie i autobiografie czytuję. Lubię. Cenię. Zwłaszcza te, które stanowią pewnego rodzaju zapis epoki, w której żył ich bohater. W biografii Gore’a, autorstwa Dennisa Plauka i André Bosse’a, choć nie rzuca się to w oczy zbyt intensywnie, nietrudno jest wyczuć klimat „tamtych lat”. Szalone lata osiemdziesiąte, rosnąca popularność Depeche Mode, wciąż jeszcze pełne zaskoczenia reakcje na wizerunek Gore’a… To literacka, pełna faktów i ciekawostek podróż w czasie. Zdecydowanie smaczna i dobrze przyprawiona. Najważniejsze było dla mnie to, by możliwie jak najdokładniej poznać człowieka, o którym czytałam – w końcu czy nie po to bierze się do ręki biografię? Autorom udało się stworzyć wyraźny, lecz absolutnie nie przerysowany portret Gore’a. Daleko im do idealizowania muzyka, którego „wzięli na warsztat”, nie stworzyli mu pochwalnego ołtarza, przed którym należy klękać, ale też nie umniejszyli jego zasług i talentu, który posiada.

Biografia Gore’a jest książką, która – co do tego nie mam absolutnie żadnych wątpliwości -  usatysfakcjonuje zarówno fanów grupy Depeche Mode, jak i tych, którzy podobnie jak ja, nigdy wcześniej o Martinie nie słyszeli. A co po przeczytaniu? Cóż, po przeczytaniu można zrobić tylko jedno…

Zacząć słuchać Depeche Mode!