Dzięki za miłe słowo :) Ja myślę, że tych wyjątków jest więcej :) Wyśmienicie radzi sobie Aga z Czytam bo lubię, bardzo fajnie działa też np. Iza z Czytadełka czy Maja z Wiecznie zaczytana. A to, że to są wyjątki chyba wynika z tego, że ciągle wielu blogerów nie widzi w SM źródła pozyskiwania i utrzymywania czytelników. Bardzo niesłusznie zresztą, bo to potęga. Tylko nie wystarczy założenie fp, trzeba być aktywnym. Ale to tak samo, jak z wszystkim :)

Wiesz, ja tam sądzę, że en masse pozostaniemy dalej jałowi i tacy sami. Bo masy zawsze takie są, że są szare ;) Ja też chciałabym się wybić kolorem z tej szarości, czasami mi wychodzi, czasami nie, generalnie ciągle szukam naprawdę "mojego pomysłu na siebie".

Przyznam, że rzeczywiście większość komentujących to osoby z własnymi, książkowymi blogami i zdarzają się też całe fale recenzji tych samych książek (pewnie w połowie spowodowane akcjami reklamowymi wydawnictw, a w połowie ciekawością blogerów, którzy się na te akcje nie załapali), ale nie zgadzam się z tym Twoim poglądem o jałowości blogosfery.

Każdy blogger ma swój własny styl, lubi inne książki, na inne rzeczy zwraca uwagę.

Co z tego, że i tak na blogach często pojawiają się te same tytuły? Ja właśnie uwielbiam to, że jak już napiszę recenzję, to mogę spokojnie sobie wyszukać pełno innych i zobaczyć, jak inni blogerzy odebrali tę samą pozycję.

Poza tym, całkiem dobrze na tę jałowość działają (sama przyznasz pewnie, że liczne) wyzwania :), bo pozwalają się wyrwać z danego typu czytanych książek i sięgnięcia po inny, czasami nawet zupełnie nie w naszym typie.

Podsumowując, uważam, że chociaż w blogosferze (jak i w każdej innej dziedzinie życia) znajdą się jakieś czarne owce, to troszkę depresyjnie przesadzasz. Ale trzymam kciuki za tę Twoją (bez obrazy) walkę z wiatrakami ;).

Hej:)To może ja, jako przedstawicielka czytających (książki) i nie posiadających bloga ("książkowego"). Czytam dużo i (prawie) wszystko, czytam także recenzje o książkach, jednak są to tylko Twoje recenzje (dlatego też pozwolisz odniosę się tylko do niego). Wynika to z prozaicznego faktu, iż trafiłam na Twój blog o odchudzaniu dobrych kilka lat temu, znalazłam "matulę" próbując (udanie zresztą w końcu) po raz enty zajść w ciążę, no to nie mogłam ominąć "cytryny". Lubię Twój styl pisania i byłam ciekawa co czytujesz i co myślisz o niektórych książkach (nie, nie jestem Twoją psychofanką :D ), ale ksiażki które chcę przeczytać, wybieram sobie sama, przede wszystkim na podstawie:
1. rozmów z moją bibliotekarką, która zna mnie od lat;
2. organoleptycznie ;) - muszę dotknąć, zobaczyć okładkę, przeczytać kilka przyadkowych zdań;
3. autora (tu chyba nie ma co tłumaczyć :) ).
A piszę to wszystko dlatego, że wydaje mi się, iż nie jestem jakimś wyjątkiem i że większość osób czytających i nie lubiących o tym pisać tak ma :). Stąd może blogi książkowe należą do blogów niszowych.
Poza tym, może nie będzie to świadczyło zbyt dobrze o mojej inteligencji, ale cóż można napisać, o książce której się nie przeczytało jak "zachęciłaś/ nie zachęciłaś mnie do przeczytania" czy podobnie ;) ).
I jeszcze jedno :) nie widzę teraz tego akapitu na Twoim blogu, ale słowa w stylu "Twój komentarz świadczy o Twojej inteligencji, napisz coś więcej" mimo wszystko nie zachęcają do pozostawienia komentarza :)
No i niestety mając odwagę pisać posta o ortografii i gramatyce w blogosferze (zgadzam się z Tobą w 100%!!!) doprowadzasz do tego, że co niektórzy ponad 30-letni bojąc się zbłaźnienia, wolą nic nie pisać ;)
O rany, tak długiego komentarza jeszcze nigdy nie napisałam :P

Macie rację, i Ty i Klaudyna, a także wiele osób, że jesteśmy... mało wyróżniający się. To jest tak, że jak ktoś wymyśli/wprowadzi coś nowego, co się podoba i dzięki temu wybija się, "zdobywa" czytelników i słupki odwiedzin w statystykach rosną to połowa społeczeństwa blogowego też chce na tym się wybić. Inspiracja inspiracją, ale kopiowanie siebie... Sama zauważyłam, że popadłam w rutynę i schematy. Ale nie tyle czyjeś, co moje, własne. Niekiedy z braku czasu, niekiedy z lenistwa, a niekiedy z braku jakiegokolwiek pomysłu na siebie i swój mały kącik w Internecie. I wiem, że sporo osób ma tak jak ja. Ale to dobrze, że jednak część bloggerów chce to zmienić. Tylko mam nadzieję, że na planach się nie skończy, a zaczniemy działać. :)

Dobrą perspektywę przyjęłaś, widząc nadzieję w tych, którzy stanęli w miejscu i stoją w burym bagienku blogowym. Chciałabym, abyśmy choć pod tym względem ruszyli stadnie w odpowiednim kierunku. Ale znając życie, wypalenie czai się już za rogiem...

Nie ma to jak wieszać psy na samym sobie. :p
"Słowa, słowa, słowa, słowa"....

I gwoli ścisłości - na Kreatywie napisałam, że owszem, zgadzam się ze stanowiskiem autorki. Ale mam wrażenie, że z Twojego posta tchnie oskarżenie całego środowiska i siebie samej na dokładkę. A marudzenia nie lubię, wolę widzieć, że ktoś faktycznie coś robi, zmienia.

To może zamiast narzekać podacie przykłady tego jak zmienić ten blogowo - książkowy marazm ? Przypominam że blogi były pomyślane jako pamiętniki/dzienniki i tak też traktuję swój jako pamiętnik czytania że tak określę. Fakt "szału nie ma d...y nie urywa" jak to gdzieś przeczytałam ale tez specjalnie nie narzekam na brak zainteresowania, z tym że to zależy co chcę uzyskać jakoś specjalnie nie zależy mi na tysiącach wejść dziennie. Tak naprawdę nie bardzo bawi mnie czytanie pod publikę, pewnie że gdybym rzuciła się na "50 twarzy Gey'a" zapewne miałabym nagle dużo więcej wejść , jednak nie ma mowy nie będę się katować czymś tylko po to by ludzie czytali potem chłam. Nie wspominając już o tym że opinia moja na temat książki tej konkretnej raczej do czytania by nikogo nie zachęciła.
Z bogów totalnie wciągających i mających wręcz rzesze fanów wymienię moje trzy ulubione : Galeria Kongo , BzWL, Czytam bo lubię i o dziwo nie promują one szajsu książkowego , jeśli już miałabym proponować pomysły na przyciągnięcie czytelników to zdecydowanie można wzorować się na nich. Byle nie w wersji kopiuj/wklej ;-)

Z blogów oczywiście

We wstępie swojego wpisu napisałaś " Topimy się we własnym sosie i tylko niewielu z nas ma ambicje, by z tego sosu wyjść". Mnie od razu nasuwa się pytanie, czy każdy bloger musi być megagwiadą internetu, krzykliwie promującą się, ze stylem rozpoznawalnym nawet przez bywalczynie miejskich toalet? Według mnie nie musi. Tak jak nie każdy ma pragnienie być prezesem wielkiego przedsiębiorstwa. Mam wrażenie, że ostatnio z określeniem bloger wiąże się multum obowiązków i marketingowych zasad, a to nie tak. Mnie np. nie ciągnie netowa sława, już wielokrotnie wspomniałam, że piszę nie dla setek czy tysięcy obserwatorów, a dla własnej frajdy i z powodu swojej słabej pamięci. Komentuję nie dla komcia, a wtedy kiedy coś mnie ugryzie, albo dopieści, a że czytam nowości, co w tym złego? w latach 80 też czytałam nowości :-) Wydaje mi się, że niektórzy blogerzy uwierzyli, że mają misje, że są mesjaszami współczesnego czytelnictwa, no niech im tam, ale czasami warto zejść na ziemię, my piszący jesteśmy tycim, tycim ułameczkiem, który ma znikomy, o ile w ogóle ma, wpływ na 36 milionowy naród.

Renata Sz. święte słowa jeśli chodzi o blogi nie każdy chce być rozpoznawanym na podstawie tekstu guru. Niektórym wystarczy to co maja a jeśli chce się licznych odwiedzin należy założyć blog kulinarny bo to one przodują jak podsumowuje pewien tekst w internecie. Nie pamiętam gdzie czytałam więc nie zalinkuje, ot przeczytałam i tyle ale mam wrażenie że ten sam tekst omawiano na spotkaniu blogerów i ktoś poczuł się nim urażony. Stąd pytanie co zmienić by się wybić ( i w domyśle prześcignąć te o gotowaniu) i zmienić wynik przyszłorocznej analizy.

Odrębną sprawą jest zalew nowości, kiepskich często niestety, hurtowo zachwalanych bo co bo faktycznie się podoba czy dlatego że boimy się wyrazić odmienne zdanie? Jak pisałam już gdzie indziej ja w tym roku chcę skupić się bardziej na jakości bo na ilość raczej nie narzekam. Nie wspomnę już o ilości nie przeczytanych książek a swego czasu wypożyczonych, po prosu żal mi czasu na coś co mnie irytuje już od pierwszej strony.

Trochę dziwi mnie rozbieżność między tekstem Agnieszki i jego przesłaniem, a komentarzami pod nim. Nie wiem, czy ja go źle czytam, czy co? Dla mnie jest on o jałowości blogosfery książkowej, schematyczności, wtórności. O tym, że ludzie nie mają pomysłu na to, jak prowadzić swojego bloga. A komentarze rozbijają się w sporej części o to, że nie każdy chce milionów odwiedzin i bycia popularnym. Takie trochę ja o chlebie, ty o niebie. Czy to tylko moje wrażenie?

Czyli jednak chodzi o rozgłos, sławę i pieniądze. Nie mam nic przeciwko. Jednak na wstępie napiszę tylko coś co pisał na ten temat pewien bloger zaproszony do TV , niestety wszystko wraz z noclegiem miało być na jego koszt oczywiście nie mieszka w W-wie. Można sobie zatem wyobrazić rachunek z tego pobytu.

Aga, napisałaś dokładnie to, co myślę. Sama zakładałam bloga z myślą, że w końcu będę miała z kim podyskutować o książkach, które przeczytałam, które przeczytali inni, do czego pobudziły, jak zmieniły postrzeganie, co ciekawego się dzieje w sferze okołoksiązkowej - i niestety trochę jestem zawiedziona, że brakuje konkretnych, odnoszących się do treści komentarzy.
Nie chcę komentarzy pochwalnych, ale takich, z których może wyniknąć coś rozwojowego zarówno dla piszącego recenzję, jak i dla jego czytelnika. O tym właśnie marzę.

A ja mam wrażenie, że świat wokół oszalał.Wszyscy chcą się rozwijać, promować, istnieć medialnie ( cokolwiek to znaczy) itp Niedługo okaże się, że blog na którym można przeczytać tylko recenzje, bedzie oryginalny. Ja najbardziej lubię blogi bez tego całego szaleństwa dziwnych zabaw, rankingów, dyskusji itp Dla mnie blog nie jest synonimem życia i tutaj nie zamierzam niczego rozwijać, co nie znaczy, że w życiu stoję w miejscu. Przede wszystkim blogerom przydało by się nieco więcej dystansu i nieco mniej książek Kominka.

To już drugi mocno (auto)krytyczny tekst na temat blogosfery książkowej jaki czytałam w ostatnim czasie. Ja odpadłam zarówno jako bloger, jak i czytelnik jakieś dwa lata temu - teraz wracam, szukam ciekawych stron, próbuję na nowo rozkręcić swój blog, a z perspektywy czasu widzę, że generalnie w blogosferze trwa stagnacja. Która zaczęła się na długo przed tym, jak wypadłam z wozu. Być może problem tkwi w tym, że jako blogerzy książkowi opieramy się głównie na dłuższych tekstach (recenzjach), które nie są najatrakcyjniejszą istniejącą formą przekazu, mają jakąś swoją strukturę, którą de facto powtarzamy w każdym tekście, przez co długotrwały czytelnik może zacząć odbierać zamieszczane treści jako monotonne i nudne. Dodajmy do tego powtarzalność recenzowanych tytułów, a wychodzi na to, że bloger książkowy to w większości wypadków osoba nudna, która zamiast kreować jakieś trendy, za trendami podąża. Czytając recenzje na wielu blogach mam też wrażenie, że dana książka to jakiś wyjątkowy okaz, niemający sobie podobnych pod względem formy, treści, tematyki, opisywany bez żadnego kontekstu. Nie wiem jak wy, ale dla mnie obcowanie z kulturą, to trochę takie podążanie za mentalnymi linkami - obejrzę dobry serial/film oparty na książce - sięgnę po oryginał, czasami odwrotnie. Polubię jedną książkę danego autora - sięgam po pozostałe. Jakiś aktor/reżyser przypadnie mi go gustu - spróbuje coś innego z ich filmografii. W utworze, który mi się podoba padnie nawiązanie do innego tekstu (przykładowo w "Criminal Minds" przywołano książkę "Człowiek Ilustrowany") - a co mi szkodzi sprawdzić. Raz podążając za takimi odnośnikami wyszłam od tematyki seryjnych morderców, a skończyłam na Derrenie Brownie (brytyjski iluzjonista), znacząco poszerzając swój zakres zainteresowań, bez rzucania się od razu na tematykę, która mnie początkowo nie interesowała. Takich mentalnych linków w ramach recenzji na wielu blogach nie ma (żeby choćby ktoś rzucił link do fajnej parodii recenzowanego filmu np.). Inna sprawa, że wymaga to nieco więcej wysiłku ze strony blogera, poszperania w zwojach mózgowych i odmętach internetu - wygodniej zostać w ramach opisywanej pozycji, napisać coś o stylu, fabule, postaciach i gotowe.

Co do darmowych książek - dostawałam kiedyś, jako recenzentka jednego portalu. Niby fajnie, ale nie ma większej katorgi niż zmuszanie się do pisania o książce, o której nie ma się specjalnie nic odkrywczego do powodzenia, bo to egzemplarz recenzencki.Poza tym wydawcy rozdają masowo książki, które chcą wypromować, co dodatkowo potęguje powtarzalność na blogach. Na razie nie mam tego problemu, bo mój zasięg to 3,4 osoby, ale nie wiem, czy chciałabym ponownie wejść w tego typu współpracę. Niby zawsze to dostęp do nowych tytułów, ale z drugiej strony również obowiązki wobec wydawców.

Nie mogę się z tym zgodzić. To co uważasz za słabość u książkowych blogerów jest naszą siłą. Komentujemy własne książki ale to dlatego, że interesują nas podobne książki i dla tego że nawiązaliśmy długotrwałe kontakty z innymi blogerami. Jeżeli chodzi o o dyskusje na temat książek, są odpowiednia fora, a i nie raz spotkałem się z ostrą krytyką nawet u siebie na blogu. Zresztą zawsze można się spotkać i porozmawiać o książkach, ja tak robię. Jest nas coraz więcej, dlatego nie zapominajmy, że przede wszystkim jest to dobra zabawa i bardzo dobry sposób na nawiązywanie koleżeństwa oraz poznanie wspaniałych osobowości. Prowadzę blog od niedawna, a książki i literatów, których poznałem nigdy bym nie miał okazji poznać, gdyby nie inni blogerzy. Troszkę optymizmu twój blog poznałem bardzo szybko i przyznam, że wzorowałem się początkowo na budowie twojego bloga oraz uczyłem się pisać, zanim oczywiście wypracowałem własny styl, na twoim tekście. Uczmy się od siebie, pomagajmy sobie na wzajem, szczególnie nowym osoba, ponieważ wiemy jak trudno tu zaistnieć i bawmy się pisaniem bo o to w tym wszystkim chodzi.Mamy wspólne hobby i myślę, że to naprawdę wspaniałe.

No cóż, pewnie jest w tym trochę racji, że blogosfera książkowa jest schematyczna i "szara", ja pewnie też jestem szara i niczym się nie wyróżniam - po prostu staram się dobrze oddać moje wrażenia z tego, co przeczytałam. Ale czy z tego powodu świat się zawali? Jeśli mojego bloga nikt nie czyta to wyłącznie mój problem - a teraz mam wrażenie, że jesteśmy stawiani do tablicy (my, tzn. blogerzy książkowi), niby dzieci w szkole, za to, że się "nie staramy". Pamiętać jednak trzeba, że na świecie jest miliony blogów, a wybijają się tylko niektóre. Na świecie żyją miliardy ludzi, a ilu wśród nich jest wybitnych? Po prostu nie każdy ma potencjał, talent, wystarczające pokłady kreatywności oraz umiejętność promowania się - co staje się w obecnych czasach niezbędne - by się wybić. I uważam, że nie każdy musi i wcale nie świadczy to o tym, że się nie rozwijamy, że stoimy w miejscu, etc. Można rozwijać się na różne sposoby, niekoniecznie poprzez bloga - zresztą co myślę o tym, napisałam we wpisie Blogerem być. Ja np. dzięki pisaniu bloga rozwinęłam swoje zdolności analityczne oraz gust czytelniczy. Poza tym książki to nie ciuchy, czy kosmetyki - na takiej samej zasadzie można by zarzucić samym książkom, wydawcom i czytelnikom jałowość - bo ciągle tylko te okładki i literki, no nuda po prostu. Blogi książkowe nigdy nie będą tak popularne jak inne blogi lifestylowe, więc trudno się dziwić, że w TV o książkach mówi Kasia Tusk. Ile osób czyta książki w Polsce, a ilu z tym osobom chce się jeszcze czytać o książkach? Najczęściej to dosyć hermetyczne środowisko, a "zwykli czytelnicy" na blogi nie zaglądają, tylko nadal krążą bezładnie pomiędzy półkami w księgarniach i bibliotekach. Tak, jakby internet nie istniał, chciałoby się powiedzieć. A czemu blogerzy i osoby odwiedzające blogi mają w gruncie rzeczy tak mało do powiedzenia o przeczytanych książkach? Czemu tak mało jest dyskusji o książkach (a nie tylko o prowadzeniu bloga)? Czemu tak niewiele jest krytycznych opinii o lekturach - ja mam wrażenie, że na blogach pojawiają się głównie laurki, a jak ktoś coś skrytykuje, to taki post nie ma w ogóle odzewu. Moim zdaniem to również świadczy o jałowości, kiedy tylko powielamy to, co już przeczytali i powiedzieli inni.

Nie mam czasu absolutnie przeczytać wszystkie komentarze, więc być może powtórzę po kimś.
Myślę, że jeśli chcesz pisać ciekawego bloga książkowego i dodatkowo mieć czytelników nie tylko z blogów tej kategorii, to może warto jednak zostać również przy MatuluMatulu?
Bo wiesz... matki też czytają. Wiem, że wiesz. I przyda się od czasu do czasu ktoś, kto się ku nam pochyli i powie a może by przeczytać to, to i to??? Będąc Matulu i Cytryną otwierasz się na większą publiczność.
I jeszcze jedno. Taka mała sugestia. Skoro już jesteś mamą i wiesz, jak kurczy się czas przy tej fantastycznej funcji, może spróbuj jakos tak wrzucić książki kategoriami. Nie koniecznie kategoria "dla matek", ale coś w tej deseń. I dla dzieci. No, coś w ten deseń, no :)

Aga, nie do końca zgodzę się z tezą, że tylko "książkowi" czytają i komentują siebie nawzajem! Ja akurat poznałam Ciebie i Twój blog tylko dzięki Matuli. I pewnie bym nigdy na Ciebie nie trafiła (albo znacznie) później, gdyby nie to, że jesteś wszechstronna! Mimo, że uwielbiam czytać książki, sama z siebie nigdy nie szukałam blogów o tej tematyce.
Jednak odkąd tutaj zaglądam, liczę się z Twoim zdaniem i opiniami. Biorę je pod uwagę wybierając literaturę. Więc warto pisać i tworzyć takie miejsca. Ale nie warto zamykać się tylko na tą kategorię.