jutro latam po księgarniach, po tej recenzji też koniecznie muszę ją przeczytać :)))

z chęcią bym przeczytała tę książkę :)
jestem mamą od czterech lat i fajnie byłoby cofnąć się w czasie czytając o przygotowaniach, porodzie i początkach macierzyństwa
a że nie jest kolorowo, jak dookoła obiecują, to wiem ;p

Dziewczyno, odrzucam wszystkie inne książki w kąt i wprost rzucam się na tę! Wystarczyły pierwsze try zdania! Lecę zanurkować w tej publikacji!

Dopiero za miesiąc skończę 21 lat, ale instynkt macierzyński mam już od dawna. Na szczęście mój rozsądek na razie bierze górę, jednak nie wiem na jak długo.. Kocham dzieci i uwielbiam czytać książki o wzlotach i upadkach związanych z macierzyństwem. "Wyznań upiornej mamuśki" jeszcze nie czytałam, ale na pewno zrobię to przy najbliższej okazji. Za to polecam "Wzloty i upadki Super Mamy" autorstwa Polly Williams. Jeśli nie czytałaś to sięgnij - podobna tematyka. I pośmiać się można! :)

No dobra, widzę, że warto :)

Miło, że są książki, które trochę odzierają macierzyństwo z tej natchnionej otoczki błogosławionego stanu i misji. Nie zawsze jest różowo i miło :D Jak w końcu zapragnę mieć dziecko, to będzie pierwszy poradnik jaki kupię!

Książkę muszę zdobyć i przeczytać :D

To już druga pozytywna recenzja tej książki, jaką miałam ostatnio okazję przeczytać. I widzę, że naprawdę warto po nią sięgnąć. W takim razie jutro lecę do Empiku bo naprawdę nabrałam ochoty na kupę śmiechu xD

Ja na pewno jej teraz nie przeczytam...Boję się, że wzięłabym się za robienie takiej małej wrzeszczącej kuleczki a jeszcze nie czas..:p

Ta okładka mnie szczerze przeraziła, ale opis szczerze zachwycił! Mam ochotę wybrać się do najbliższej biblioteki czy księgarni, teraz, natychmiast. Patrząc na zacytowane fragmenty, chyba nigdy ie zdarzyło mi się czytać czegoś podobnego. ;)

Haha...warto się tej książce bliżej przyjrzeć:)

Zauważyłam, (choć może nie mam racji), że wśród kobiet są dwie tendencje: ukazywanie ciąży wyłącznie jako czegoś idealnego, cudownego, boskiego itd, itp, albo wyłącznie jako męczarni... Fajnie, że ktoś usiadł na tyłku, podzielił się swoim doświadczeniem i szczerze napisał zarówno o "cieniach" jak i o "blaskach" do tego z humorem. To cenne i autorka już ma u mnie plusa. Po książkę pewnie nie sięgnę, bo w najbliższych kilku latach mi się nie przyda, ale fajnie wiedzieć, że taka jest... ;) Pozdrawiam

Ja dokładnie za miesiąc zostanę taką wredną ;) mamuśką po raz wtóry (starsza ma 4,5 w tej chwili). I faktycznie każda ciąża jest inna. Obecne dziecię ubzdurało sobie, że przeniesie się z brzucha na plecy, nie chce zrozumieć gdy jej tłumaczę, że to niemożliwe bo macica nie da się przenieść. Przez to mam nawet nie mapę, a globus rozstępów na całym brzuchu. Efektem być może będzie to że córka przebije się nogą przez skórę. Jedyne co dobre w moich ciążach jest to, że mało tyję (a propos drugiego bloga o odchudzaniu ;). Jem normalnie i zrównoważenie, a mój organizm wcale nie przybiera na wadze. Po pierwszym porodzie byłam 10 kg chudsza (na początku ciąży miałam nadwagę 10 kg) więc po urodzeniu byłam już w sam raz :) teraz też mam już zaliczone 8 miesięcy ciąży a przytyłam tylko 1 kg (a dokładnie od wagi początkowej na początku przez mdłości i inne dolegliwości schudłam 5 kg i później przybrałam, jak na razie tylko 6 kg) a dziecko rośnie ładnie i waży już ponad 2 kg. Tak więc jestem nietypowa. Nie zawsze ciąża oznacza przytycie :) mimo tego że skłonności ogólnie do nadwagi posiadam :( i tak po urodzeniu będę musiała zrzucić jeszcze 10 kg, których nabawiłam się przed tzw. zajściem :) ale to już po karmieniu.
Mamuśką fajnie być, chociaż ciężko.... zawsze powtarzałam że facetom jest w życiu łatwiej...

qwertologia