Tytuł oryginału: The Rabbi's Daughter: A True Story of Sex, Drugs and Orthodoxy

Tłumaczenie: Maciej Świerkocki

Ilość stron: 336

Wydawnictwo: Cyklady

Ocena (1-10): 9 – wybitna

Wiara i kultura żydowska fascynują mnie niezmiennie od wielu lat. Książka, której recenzję właśnie czytacie, była dla mnie jak cios prosto z brzuch i olbrzymi kawałek makowca jednocześnie. Była boleśnie wręcz prawdziwa, ale i niezwykle smaczna. Wytrąciła mnie z równowagi i skłoniła do zastanowienia się nad tym, w jaki sposób wiara i oczekiwania otoczenia mogą determinować ludzkie życie. Zanim zaczęłam pisać, przez kilka dni zastanawiałam się, jak przekazać Wam mój zachwyt. Mam nadzieję, że mi się udało. 

Córka rabina to historia autorki książki, Revy Mann. Jak wspomniane zostało w opisie wydawcy, Reva była córką londyńskiego rabina i wnuczką naczelnego rabina Izraela. Poznajemy ją w chwili, gdy uczy się w jesziwie Światła Syjonu, odnajdując się ponownie w wierze po burzliwej przeszłości. Seks z przypadkowymi partnerami w przypadkowych miejscach, narkotyki, alkohol, ogólny bunt przeciwko społeczeństwu i wyznaniu... Nastoletnie lata Revy z pewnością nie były tym, czego mogliby oczekiwać jej rodzice – pobożni londyńscy Żydzi. W końcu jednak Reva podjęła decyzję o przeprowadzce do Izraela i próbie naprawy swojego zepsutego życia, rzucając się na głęboką wodę surowych praktyk religijnych. Poznajemy ją jako nie zbuntowaną dziewczynę, a pobożną, młodą, skromnie ubraną Żydówkę, która mimo wszystko od czasu do czasu odczuwa przebłyski chęci powrotu do poprzedniego życia. Dziewczyna pragnie poznać pobożnego Żyda, jednak swatka szybko uświadamia ją, że z powodu jej wcześniejszych kontaktów seksualnych z gojami (tj. nie-Żydami), nie może zostać przedstawiona kohenowi (tj. potomkowi kapłańskiego rodu żydowskiego, wywodzącego się w linii męskiej od Aarona, brata Mojżesza). W końcu Reva nawiązuje znajomość z Symchą, ortodoksyjnym chasydem i odczuwa zauroczenie jego głęboką, szczerą wiarą, a także nim samym. Szybko pobierają się. Mimo łączącego ich uczucia, Revie nie zajmuje wiele czasu uświadomienie sobie, że jej małżeństwo nie jest do końca takie, jak to sobie wcześniej wyobrażała. Przejawia się to w na pozór tak normalnych rzeczach, jak na przykład dotyk. Pobożni Żydzi nie mogą bowiem dotknąć swojej małżonki podczas jej miesiączki oraz przez siedem następujących po niej dni, aż do momentu, w którym kobieta dokona rytualnego obmycia w mykwie. Nie ma też mowy o kochaniu się inaczej, jak tylko w ciemności. Reva czuje, że brak jej bliskości męża i że jej życie się zmieniło, zmierzając w inną stronę, niż by tego chciała.

 Czytając tę książkę marzyłam o tym, by ta historia trwała jak najdłużej. Opowieść Revy napisana jest w niezwykle barwny sposób, często dość brutalnym i brudnym językiem. Powoli zagłębiamy się w żydowską rzeczywistość, tak dla nas obcą i często niezrozumiałą (wynika to głównie z nieznajomości Księgi Kapłańskiej przez katolików, choć de facto ich obowiązkiem jest ją znać), ale zdumiewająco magiczną. Poznajemy dylematy młodej kobiety, która częstu musi dokonywać ważnych wyborów, która pragnie połączenia z Bogiem i odnalezienia się w świecie pobożności. Córka rabina to książka-drzwi, które prowadzą nas do innego świata, ale jest to świat, który istnieje w rzeczywistości i który jest czymś zupełnie naturalnym dla wielu obywateli Izraela. Ta powieść fascynuje, oburza, smuci, ale i wodzi za nos, bawi i daje nadzieję.  Może być wspaniałym świadectwem dla wielu ludzi znajdujących się na mentalnym rozdrożu, uświadamia bowiem, że każdy z nas może dostać swoją drugą szansę.