No i proszę, mamy najlepszy tekst Zielonej. Zajebistość jest przereklamowana.

Jeden z czytelników bloga, jakiś czas temu, zarzucił mi, że świętokradztwem jest opublikowanie recenzji Dziennika Baumana dwa dni po tym, jak opisywałam wrażenia z lektury Michalak. Jak można te dwa nazwiska stawiać obok siebie?

Więc sama widzisz, to że jestem kobietą nie oznacza, że każdego dnia biegam w szpilkach, zdarza mi się założyć trampki. To samo jest z moją biblioteczką.

Mądrze prawisz! ;) Ja też czytam przeróżne książki - i cóż? Gorsza jestem, bo nie sączę poezji od rana do nocy? Pff. Raz Huelle, raz Kleypas, kto mi zabroni? ;) serdeczności!

Rewelacja! Świetny tekst, podoba mi się. Szczególnie ta pomidorowa którą zwykle wszyscy zajadają ze smakiem tyle że najchętniej pod stołem by nikt nie widział ;-)

Odwrócę kota ogonem, ale tylko nieznacznie- tak jak istnieje moda na ,,wywyższanie" się czytelnicze, tak też jest ganiony(bywa może bardziej właściwe) brak zachwytów nad nowością spod pióra Michalak. Zależy od towarzystwa. Mnie jest wszystko jedno, kto co czyta, dziwi mnie tylko (czasem zniesmacza) uciekanie się tylko to jednego rodzaju lit.

Znam ludzików, którzy twierdzą, że liczy się tylko ambitna literatura. Mickiewicz, Słowacki i tak dalej. Ba, idźmy o krok dalej! - znam osoby, które na wieść, że przeczytałam "Diabła ubierającego się u Prady" stwierdziły, że ja nie mam pojęcia, co to jest książka, a mój blog powinien zostać zablokowany, gdyż ja prowadząc bloga książkowego w takim układzie robię ludziom wodę z mózgu. I wiecie co? W dupie to mam. Czytam to, na co w danym momencie mam ochotę. I jestem zdania, że człowiek musi czytać zarówno dobrą literaturę, jak i kompletny chłam po to, by umieć odpowiednio docenić tę pierwszą.

Czuję się rozgrzeszona. Do granic rozgrzeszona i idę tonąć w kryminałach.. a że nie wszystkie są na wyżynach, to do tej pory bałam się mówić:))

Gdybym miała taką możliwość, to postawiłabym Ci piwo, wino, herbatę, kawę lub inną zachciankę, jaka Ci do głowy przyjdzie. Właśnie za ten tekst! Czytać należy dla przyjemności, a nie z obowiązku. Co to za przyjemność, jeśli będziemy czytać tylko to, co "wypada" czytać?

Amen! Idealnie ujęte! I tyle chciałam powiedzieć, wracam do czytania moich totalnie wymieszanych książek :)

No tak, same indywidualności. Czytam tego rodzaju wpisy - nie po raz pierwszy ktoś pokusił się o takie deklaracje przecież - i nieodmiennie zastanawia mnie jedno: skoro jest jak jest i taka samoświadomość wszędzie, dlaczego wciąż i wciąż ktoś o tym pisze, swego rodzaju tłumacząc tę swoją nieprzystawalność do wszechoczekiwań. A jednak w tle ten krytykowany snobizm wciąż się czai.
Sądzę, że w snobizmie nie ma nic złego i, oczywiście, zgadzać się ze mną nie potrzeba. Można ewentualnie dyskutować o sposobie uprawiania snobizmu, bo ten bywa kuriozalny. Ale takie jak Twój tutaj teksty sprawiają na mnie zawsze wrażenie, że osoba je pisząca za wszelką cenę stara się wytłumaczyć, dlaczego jednak snobką będąc, łatki snoba nie należy jej przypinać.

Pozwolę się zgodzić z moją przedmówczynią - po co takie szumne deklaracje? I wybacz, ale po co to niecenzuralne słownictwo - mnie to razi.

Świetny tekst i w pełni się zgadzam. Chyba każdy miał taki okres w życiu, że zgrywał ambitnego intelektualistę, na szczęście większości potem przechodzi i nie wstydzą się przyznać, że tak kochają Grocholę i nie czytali nigdy Dostojewskiego. A ja akurat lubię poczytać i babskie czytadła (może akurat nie Grocholę, ale jest kilka innych świetnych autorek), bardzo lubię Dostojewskiego, podobały mi sie "Cząstki elementarne" wspomnianego przez Ciebie Houellebacq'a, kocham powieści Philippy Gregory, a od zawsze jestem fanką Joanny Chmielewskiej i Agathy Christie. Kryminały są podobno nieambitne (no i co z tego?), fantastyka mam wrażenie ostatnio jest formą snobizmu, a ja akurat jej nie lubię i czy z tego powodu mam się czuć gorsza/głupsza/mniej inteligentna/mniej ambitna? Dla mnie pomidorowa jest tak samo dobra jak halibut i nikt mi nie będzie mówił co mam jeść:)

Genialny tekst:) Przecież czytanie ma być przyjemnością - a nie zawsze mamy ochotę na literaturę "wysokich lotów" ;)