Podsumowanie 2013 roku

źródło

Rok kończę mając na koncie 88 przeczytanych książek. 

Mało? Dużo? 

Podobno nie ilość, a jakość się liczy, ale idąc tym tropem można by uznać, że przeczytanie wszystkich książek Dostojewskiego wystarczy na cały rok i więcej czytać nie trzeba. Albo że jeden Tołstoj to jak dziesięć powieści z gatunku paranormal romance. 

Nie udało mi się zrealizować mojego założenia przeczytania stu książek. W ubiegłym roku przeczytałam ich aż 187, ale ten obfitował w tak wiele wydarzeń, że nie zawsze byłam w stanie sięgnąć po książkę.

Lydia Cacho - Niewolnice władzy

Tytuł oryginału: Esclavas del poder: un viaje al corazón de la trata sexual de mujeres y niñas en el mundo
Tłumaczenie: Katarzyna Kuś, Paweł Wolak
Ilość stron: 352
Wydawnictwo: Muza SA

Ocena (1-10): 8 - rewelacyjna

Trochę nieswojo czuję się oceniając jako rewelacyjną książkę, która traktuje o handlu ludźmi - działalności zasługującej wyłącznie na potępienie i surową karę. To trochę tak, jakbym stanęła na środku centrum handlowego i krzyknęła: "hej, słuchajcie, Ludia Cacho napisała fajną książkę o kobietach i dzieciach sprzedawanych na handel, poczytajcie, bo jest ubaw!". 

To nie tak. Cacho poruszyła jeden z najtrudniejszych tematów współczesnego świata - niewolnictwo, którego zasięg jest wręcz nieprawdopodobny, a ludzie weń zamieszani zajmują miejsca na wysokich szczeblach władzy. Boli i przeraża, gdy się o tym czyta.

Rosalind Noonan - Koszmarne przebudzenie

Tytuł oryginału: All she ever wanted
Tłumaczenie: Grażyna Smosna
Ilość stron: 416
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Ocena (1-10): 6 - dobra

O depresji poporodowej wciąż mówi się zdecydowanie zbyt rzadko, choć jest to naprawdę poważny problem, który dotyka stosunkowo dużą część kobiet. Amerykańska pisarka Rosalind Noonan poruszyła tę ważną kwestię w swojej powieści Koszmarne przebudzenie. Główna bohaterka książki, Chelsea Maynard, po narodzinach swojej upragnionej córeczki Annabelle nieoczekiwanie popada w stan odrętwienia, frustracji i niechęci. Irytuje ją płacz dziecka i to, że zmieniło się całe jej dotychczasowe życie. Wszelkie czynności związane z opieką nad córką Chelsea wykonuje mechanicznie, zmuszając się do nich. Męczy ją karmienie piersią, przerastają domowe obowiązki. Sytuacji nie poprawiają problemy z towarzystwem ubezpieczeniowym, ani to, że lekarz opiekujący się Chelsea, lekceważy depresyjny stan kobiety.

Teresa Ewa Opoka - Żona psychopaty

Ilość stron: 376
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Ocena (1-10): 7 - bardzo dobra

Współczułam Majce. Współczułam jej tak bardzo, że chwilami miałam wielką ochotę, by napisać maila do autorki tej powieści i zapytać: "kobieto, masz litość?". Nie pamiętam, kiedy ostatnio odczuwałam tak wielką empatię w stosunku do postaci literackiej. Nie powinnam była przeżywać, w końcu to tylko książka, prawda? A jednak przeżywałam. Bo takich kobiet jak Majka jest wiele. Być może nawet są gdzieś obok nas. Być może są członkami naszej rodziny. Kobiety cierpiące psychiczną przemoc. 

Majka poznała Edwarda, gdy była na studiach. PRL, trudne czasy, i ich miłość, taka romantyczna, przenosząca góry. Majka szybko zaszła w ciążę. Ślub i pierwsze wspólne gniazdko. Małe bo małe, ale wspólne.